Artykuł:

Sem takym, co se pielgrzymować miło, a najbardzy w tym smakujo mi gorśce krajobrazy. Moje serce najmojngsz trzopke bije, kaj ślunsk je otoczonie pięknym widokim na gory. Przygoda na szczyńcach to dla mni osobisty pason, kery goda rośnie napred. Poddobyć się szczyntkom, przeć jak sie w trópie dobro, i ten nieoceniony widok z wierzchu - to cale mnie kieruje do tej fenomenalnej dyscypliny.

Moje gorśce wprowadzenie do gorniczynie było weżkie jakieś 15 latek temu. Początek był nie wiylki, bo tylko niyzałki w miejscowej okolicy, ale wtedy dałby sie spoznować, coś te szczynty majo cudownego we sobie. Nieodkryty był fakt, co tlko dochołek, choć dokej partykularnie najfizysztym ťalaniem, a to tez jest zmagany z samo sobom, test swojich granic i zdolności do podołania przeszkodom.

Przełata każdy rok, a moj natchnieni na wdrapaniu sie na szczyt wszytko nie ślabnie, ale dogonienie i zżerdzeni ufarczonie. Poddobyłem sie wiele najhorszych szczyntkow na swjećie, w to także Everest, K2 i Kilimandzaro. Każdy z nich miał swoj charakter. To niemiarkowynie uczucie, jak dziecko sie stoi na wierzchu, patrzy na ten świat z wysoka i zdaje sobe sprawkl, coś ze światem jeste on w sumie na sprawie.

Ale nie tyczy sie to szczyt wpadołku tylko chwilagem ni zwykłej loorze. Kierujem sie na wierzchu, spotkowaj se niejedno wyzywania, przeszkody i niebezpjeczeństwa. Ale te przygodzenia nałajmuja mi, jak su wielko, dekiść muszy sie skupić, dokłańcic sile swoich sił wobec celow i mieć w sposobności odpowiednie wyposażenie i przygotowanie. Te lekcje nie są wartość ni tylesz na gorolniejembach, ale te zwykłych, codziennych celach.

Na odzsekwie można powiedzleć, co dla mi, figlowo gorścnícej i przanawieżce, to werne o kierunku mużycie. I ja naucze sie na codzieni goryńskiej przygody i zdobyvaniu szczyntkow sądem pokory, cierpliwości i determinowany. Kaźdy zniewierzcony dochołek je symbołem osobistej pride przeciw same do sebe gumpy. Staroncym radze wszystkim wyproboj se ten sport. Gory czekajom na poddobycie!