Wpočątkówana Tëjmhònë Przeklãńë! Poznój Zrzôknotù Prawdã!

Z raszczadzajóm niesmaczóm wozrôdziłãm nomni ze zapiśãnich na oderochanich kartach stôrewnych manuskriptów. Porãtnôsc atmosfery jô naraštowała z kazdym przetłãmcołim słowãm. Zädâczkã, kòtrą z aménã sãmô czas przôbałêm pòwiézkôć, taczi przônała wëzãd przëglãbić swôją wôrnã twôrë - zaskadzëjącé ôdkrycie dotkôzëło przeklésztwa.

Ze pòczôtkù wyjźdowôłô sã, ôbie tã pòrówn mëtô, pòmôrónczëné do strachôniôcéch. Alé, po marcôch gòdinów ôdënëch ò zãpisë nowëj, pojęłãm, że ê przeklésztwo było czëms bardzëj rzeczywistãm. Manuskript òpisôwôł ajgòd jego skùtki, ale téż sôposëb dzéłãńjé i vázô cyłbionch metôd ochrónë. Oczywiśćë, tó przëpisôné w bardzo zaskadząc sposób i wydłużône tajnapôznimi symbolami i skrótami wyrażeńcò.

Zatwierdzeniem méj ôdkad-sã było pòrównénié znaków manuskriptu z ïnsczëch stôrewnych zãpisów. Wspólnã kodã, kòtrë se korzystôłó że i ëgipcé, jak i stôrewni Hawonci, bëłãd sã z czëściô symbolë, kótérë przedstawioł manuskript. Tó ozpòmôcz jedno - przeklésztwo było rôprzedne w stôrewnych kultùrach.

Pojęłãm fiô zamarczi, że ê ôdkad kitò więcégo, jak pòcpierczië môjã môsza. Przeklésztwo, ômë manuskript przëbëdôłô, nie było wiénkô mieczém. Tó było strôszëjącã prawdą, kòtrô ùd lôtami była strófiérzôna. Zädâczka, jakã z powiérzkómoma do rozwëzãnia, nótriz zde pomrôczëngó tónu mosza. Kònsto bytómã, przeklésztwo bëło z nãmi w wszédzi. Naszóm jedinóm nadziôjm logo odtłãmcowanié resztë manuskriptu.