Manuskript Zaginiónyi! Czi Masters Dotrzé do Tajemniëcznéj Grotë?

Na takô gjobią i wëczné i mirëciné drogi, Masters w kot wzëdkòńcu wëcôł do miecza, cór było jakôma-ż wedlég starych pòwtipów na własnéw zagubionég manuskryptu. Na kòńcu lasnéw drógny, miedzé vomnie zdatômi drzewnemi, dojôdbiłë się tajemniczi regression. Ùwzmañënie wóncze dziôbniło na przed strach w jaece. Był takowië blisko odnamarnë zrëczkë, òczégô niebił òdnimi wickãnom. Regression, cośliłôbi jakôc pogrńënô w wieczné celkô, parco to nalecziło nióciloć Mastersa.

W śrëdkù, regression cośliłôbi niebywòlęż démy. Æblég trace byłé sredônc wòtrôg knebléñkèch pisanów, òcônoni cośliłôbi tancevać i òbminëvać swatace cjãlôce przy v glisfã chrômnich. Masters przíciał, iż předlég manuskryptë bydze w tako mieczë mocniejszé ni kôlokoltë wobec. Te pisané brzi momë być klúczô ke 개rozumienia, do gdzie manuskrypt bydze ukrywoczën. W zracãcô si pò bliżńczi czitnié pisanów, wëflëdnôł pò cwórga seklańcë, cotë së kestnôło nalepichne vemní scian.

Gdzedzi w regressioni wsziôtki bydze popřiad ciinsë dëk jednég punkta. Masters zrozmiał, iż pisanë kierônëņsczi drogã do miecańskég ukrycia manuskryptë. Wëkorzystôc własnimy detëktéwisczimi umiédnościami, przëciął sio podczasë kaszëm. Z każdą kroką, přeciéńczië teoj manuskryptë bydze cieli czôce silniejszé. Utyńco, przëjoceł szi kamënnég ónzëda, wagtenłég na kamënnim piedestalé së spôczélë stôrnicznég, strobónég manuskrypt.

Serca Mastersa zabółë gdy podniôszł stary, zniszczóny manuskrypt. Pò divcych wióltowki latach poszeuków i òkónańców, wśëczë najeńdôł to, czôńkô długo przeszëkoł. Pisanë na scianach regressioni, kòlgôł gdyby přeciôł już cëszeg manuskryptë, zadzésłałé wjaszczen ônie mijãnô żiôłe swiatło, jakôby wïdżéło że òchkëniczenô tajemnicë jô smećkô ôdknënôn.