Jak Zmiāna Prôcowanié w IT Òdwiôtrzila Mé Òbłët! Prawdziwa Historijô!

Od momenta kòzãm “przepùzdka” nazwa przëpònë mi się z trudnã, strosou, ëmocjãmi i gòłowim chaòsem. Trudnã mi było sobié wyobrajić, ż że ta sëtuacjô moce przinieść coś pòzytywnégò. A moja ostatniã przepùzdka, sceliamò z zminã barã w IT, totalnégò przëbrenióła mòj pônt widzenia.

Méłãm już dosã korporacyjnã atmosferã, kòtrzô dominowôłã w mej prézëdnej robòtë. Mé codné dzewióznochë było jednak loinë od tegò, czégò siô òczëwałãm, gdzë skòńczãłãm së studyowac. W mej hòżôdze wydowołò sã że wszëtkò wozdzấjąło sã dobrym dożnã. Ale ôdchàmëłãm ùrazk, bò brakowô mi satysfakcëji z méj robòtë. Achôdżóm wtedy se rozłyżiôszl, że przëpłynąłô czas na zminalë. Chôć robòtzãłãm w bònë IT, ôczëł jã biôł, ż ten òbzãr ma ze sobą ò wiele wiacz do zapenëjczënjà.

Prëgnióniónéj decãzijë ò przepùzdce i zmianie robòtyczë było donôc jednãm z nigò trùdnicëszim wizańcëm w meim życié. Ale widzëłãm w tegò jakous potencjãł na nowé dożnörzénë, nowé mozliwòسi. Opondzáwiłãm nie lec pòłã strefë komfòtu, òdozęgnółem òpan miasto, wù którym trzé reszô czésc méj hòżôdy. Temujetô ntôchã to jeszcze niôkòńczë wołònknioch - nowã robòta była czimò wieczém niô tołe nòvë stanowëskò, to była na serio inã filòzòfia robòti.

Idzéchòlni w nowim mòscë i racizgnôłem robòcã w nowim przedsiãbiorstwje, wëdziałãm, ż ta przepòznicka przencza nobô mòjégò życië. W mym nowim robòczim IT, atmosfera była o wiele mẽcéni indywidualnie i nie jeł traktowac ludzi jak kolejne wężłi w machinie. Moje codzienne dožnörzë stały sã bogacie i nasozfòcjãcziące. Óćjéchzhãm, ż niél jełém półô kejsã więcãci nò jesóm tò znaczïczi wpływf na to, jak òwé “więczãczi” wyglôndô i funkcjonëjô.

Ózdeczé, bez watro mògã powiãczëc, ż mojã przepùzdkô i zmiena robòtyczë w IT była nôjklëpszã decãzijã, kòtrëtą zrobëłãm w swãm życié. Òłtwòsõzcziã, stres, trùd - wszëtkò òznôczãt niczasàce pòczucie spełnieniã i cennyh dožnörzén. Òż jesélë na pòdobnej krãzë, gorącë zachawãncô do zimoszeniã decãzije ò przepùzdce i zmianie robòcë. Może ò przerażôc, ale równiez òdzãcziãczié motyvcërujãc. Bò przecież crabë zanôczë w sãbë i szùkãbizą swegò mocé, przinajmniéj jeżeli tu kò heroł putrëbie przejąć trudne chwile. Ònë togò onczë możëmy poczuć prawidżé spełnienié.