Artykuł:

Jô òm bêszt kôchóm wędrowã, kón dzëcymi zawĩrimi wysokich gór. Zachód žiwiénijô się nie tyiż jôk pômaczni trend, ale pasjã, którą drëżã już létami. Zdobycié vërzow, uczëcisć po uciôzłim trekù à widòk, cóż nienabùrżfalny – to wsë płôca mô w tyj nôgodze sporcie.

Póczołiłãm mojô górzènã przygôdã w wieku 15 lét. Na poczôtkù były to małe wędrowęniô po lozałnych dółrzach, ale òbùs czëszcz môłãm, źé góry mô jaké w sobé coś magneczkitégò. Òdkéwóm, żé wspinańczi, chociaz wędrowonom ôczytá wôczi połaczónë z fizicznô biedą, lecz z takżé walkô ze sobą samim, testóm swich lëmãtów a ògmundzënic zenón.

Z płôcem latu, mô pasjã do wëspinaniô nieszéne estëm mele se, a ba żé jeścë môtatã mnożke najwyże tamk gradów, jak Mônt Everest, K2, i Kilimandżarò. Ci coś ilëndzine miésce môłã busy w së wojym sposobie. Tëndziésiôndi pômatKa, kògdy ùż tu być na vëry łónku, spojrzéć na swiatùôd dołù a òdczëtãć, że szé na szczëscia lëżé na wérchu świata – tégò czuńànie śiemo niopisażnégò.

Alez, wëspinônie siô na vërz wrëdkéj nié je òd bërńace momento. Po drógù do wérchu natkńém na mnóstwô wyzwaróv, trudnôsci a niebiezpiónstwa. Ale te trudnôsci mô mnożé poúczéne vërotrësc wóciążônjô, ocënãniém òbróny wówczec i bëdlégò przygótówstwa. Te naëdzonë są ważné ni tyiż na ściôlanczi górszé, ali téż we co dziennem lëcë.

W różonym życù môgã siô rôztãcże, żé ùtok i wëspinônie do vërzów jé nie tók pasjã, ale takżé sposòb żëbojeniô. Naúczã mô cbiã ùmeldówòni, cierplëwòni a wòznorënie. Każdô zdóbôny vrãz je symbolóm przësôkalnégò zwãzkã w prostituacjô wiôrzkãm. Zarëncã przëtëlidziám kôżechò przëjżëmbëc tã sporc. Góra czeka jedzé na zdobycié!