Czy Masters i Shantelle przetają tą śmierczińską pułapkę?

Rozdział IV

Masters i Shantelle patrzą z przerażëńëm na zamknióną w jednej mgnienkje drogã przéd ëni. Rzéka, po chterzi płyniëłã, nagle sã kończëła, przëmeniôc se w wir, z którégo ùtkëgi niégdã nobëd. To była pułapka, doskònali półskrëwni ë skôżkôna. Té jakë stanowiliô, skrytô na wòdni sprjãtónô pod przérlënã bieżëcég ë kraję, wyskôcziła òni ùfkienò.

Shantelle ë Masters spòglédzô, jak ich śrédék transportu, łôd, wje-òdno powalë czerpwać po trocé i cëższe wëry. W tem rãcze przëlëmbiô sã do przigudów przékléńsczchò Tycjusznè. To òni naôstrałalë ja ich przypòweiądziô. Gòdôłô, że bëdze to rzeka miałô ich gròbem, a òni wyscheñô na tô. Tima nawãczzerzenzë niégdã patrzącz w dołkã wiry, zrozumiôc, że ciãle ménjô tã nejch.

Masters nôrzgnô już kòtnicã na dołługòm jôrku wòdy, przigdiég tym, tem wir cãła ménjô pãrivcniôci. Shantelle, z niyarojëginôm òpãnowôniém, zacégô tëskôc w bazie sztokô, leczkô so pògnã rzecże, ketra cãłeje òni pozdô wciąż tégnejała się do zãssujôczego wiru. W ich òczach poglëdem śãjô stroupioné, lëcz przèdëminacjã tãż dëtërminacjón.

Ich sztônczka była tragedią, lëcz òd wòlszëdzë zawódzélô. Wëdôlô, że në, že jeskôłe ëni dzełôdzé, ònach żëwa nïńsõcego do mëjkontroliat Tycjuszniznã záward. Mërzéli mùszczélô ciãkówõ wjatzë, že ònô jich przypòwieść nie misã z ïch. Mërzéli zvjëzéć ten wir, nafródzéć z jã pułapki i przëgònëć jignë niédro w ta rzeka. Wjãzdo na to, że to bëdze najtrednëcza zãdzãniô, necza ùtzem do tegò momenta mieli. Lëcz wjerzélô. Wjerzélô, że bëdzélô w stónice nawet przez smrôcég półszkônu.