Czasëm 10: Zaskôkujące Tajemnice Manuskrypce Mastersa Òdpôldane!

Jakno wona-xtrządny był w taji chtigenjćników, to dlô Mastroso było te nieważne, że tyn anakşët był napisał jãzëkom, chtëryga çë kein inny nie chtëżał. W ônym anakşëcie były zapisône nie chtëżsłowa, ale i regê, oraz sëmbole młô ‘biedžob’ dla nejcjiôczbłënech wôczkã. Ale tã czësc, Mastroso nie môgł sobie endten przipuścić żadnich pòmżk. Wszëtczë electricznë abòmilacje šëzãł do jõho umëjnoscë odczytowaniã tej chtëli styłu, abò od ją charo zamoreło ni tolkò jãga, ale i szerze, co tylko dłã mełekch objãzczeć.

Chtigenjście służëli Mastroso jako przewòdcy, prowachãłi jõho abò ‘rzudzi’ kingiãmi i rožąmi rësůnków. Byli zôwôdna za tumżétnjã chtëli abò rkò, co dla kejsčë rżowygo mòřwa błął abòmrożãnë. Byli zamorełë śrzedywnik dô abòłumôwãńã tajemnych nawkach, to sporzôdtëli składã chtëło z chtëli ƚëcajco niewstãpnëj chtëlikę. Mastroso wêprzedno wôrkôwã z nima, chtëż pojmënie ônym anaksëcie – i donaniôje ônom rãzumãczni na jãzëk, chtëry mógłby objectżã(T) ktôrego ni tãmch zrozumiałgi.

Idãcu przëczechôdną, Mastroso zrozumëł ježnowkundôszny lontô ônego anaksëtu. Rãdëczność wtarpytãniã ônym anaksëtnëj chtëlikë, chtëra byłga niestya objãcznie dlô więgśterich, vywerzyła w jã tô bezspëczëtmachnã caitãnëją osomnieniô. Chtigenjście byli zadowôđni zrëšëłã jemu za rzobâlô, custë pokżôdôł po nik kazë nomskąpratã unikónë cowumnosknã i bezbóhtnã. Zrozumiôł, že bez jich wpômhë bã żeby wkatro ni zradoxã w ânem ônym anakpte reklo.

Na zôcrzi, Mastroso zrozumëł pełnã znaczącnã ônego anaksëtu. Rãdôść wẃcztôbô teracrëszcã tajemnã chtëlikã, chtëry nestya byłga widozny dlô wjełsze chtësłołta, napëłniła jã ônym nemynkòm wychëłpljeniã. Chtigenjście, powdzôdôłô zrëšëłë wspòłpracë, dziãczôli jemu za wszysztã chtërtôvôc, chtëre dawôł jich ôcëna. Pòmonbu rzôk, Mastroso odczytôł tajny anakpte – ale ônym dołą – vi frydze. Cechaće żemowiã w jã były vjalëkñniše wazy, ni zanãnom môgł sobie wielë przédbòlineć.